....9 December 2011, Vrijdag op zaterdag nacht...in de verwachtingsvolle rode gloed van schemerzon en het zacht ronkend geluid van motoren vliegen we letterlijk het licht tegemoet...Nepal! Gehuld in een onbeschrijfelijk gevoel van verrukking en euforie popel ik de vlieguurtjes door.
10 December, zaterdagmiddag...Wanneer ik uiteindelijk op zaterdag mijn voeten op Nepalese bodem zet en de vertrouwde geur van wierook en smeulend houtvuur mijn neus bereikt barst ik nog net niet in huilen uit!
Hoe is het mogelijk dat een land zo ver weg weg van mijn thuisland en zo anders dan wat ik mijn leven lang al door en door ken zo ontzettend eigen kan voelen? Zo ontzettend als thuiskomen. Ongelofelijk onbeschrijfelijk!
Bharat en Sam staan klaar op de luchthaven om ons ( = Tim en mij en Huub, vriend van Rene ) welkom te heten, met de traditioneel Nepalese oranje bloemenslingers.
Behangen met slingers wordt het weer even een ritje oerdegelijk rondschudden in de jeep voor we even later aankomen bij " ons" Gaia waar we ons nestelen in tijdelijk huisje, appartement erboven welke gefixt via Renée (een vrouw die ik heb leren kennen tijdens mijn eerste bezoek Nepal begin dit jaar)
Hoe fijn om in de megaenthousiaste flow terecht te komen van weerzien van van alles en iedereen.
Binnen 3 seconden is me al compleet duidelijk dat Sam zich hier in no-time compleet heeft lopen innestelen. Mijn god, ongelofelijk hoeveel mensen hij al kent en hoeveel mensen hem herkennen op straat. Vanuit allerhande landen en windstreken. Hoe eigen en gemakkelijk hij zich door deze Nepalese wereld beweegt. Dacht ik voor vertrek nog dat ik de boys wel " even" wegwijs zou maken in Kathmandu.....niets blijkt minder waar. Binnen een week heeft Sam zijn kont er hier dusdanig ingedraaid dat hij Tim en mij wel eventjes mee op sleeptouw zal nemen. Wat nou " ontbijten bij Gaia!?" nee..we gaan naar dit of dat of zus of zo. Een breakfastplace voorzien van dakterras in de zon, een restaurantje vol locals met overheerlijke sandwiches en zoete broodjes...en zo meer.
Maar hoe dan ook...op avond nummero uno is het thuiskomen bij Gaia en eten we bij de vuurkorf samen met Sophia en Jaap, mensen die Sam in Sankhu heeft leren kennen.
Om ons vervolgens onder te dompelen in Kathmandu's nachtleven met Reggaebar en Sam's bar. Livemusic,swing it out, dakterras met waterpijp en houtvuurtjes en genietende mensen. Alles in de onvervalste gemoedelijkheid!
Het zal het tijdsverschil zijn, het zal de volle maan zijn..en zo meer maar die nacht lig ik uur na uur klaarwakker naar het plafond te staren. Binnen een halve dag ben ik alweer alweer zo vol van indrukken en voel ik me zo overweldigend op mijn plek dat ik er grootse fantasieën op loslaat hoe het zou zijn hier te wonen,le leven,te zijn voor lange tijd en nog langer!
Nepal...ik heb het land en zijn mensen in mijn hart gesloten en hoop vanuit mijn tenen mijn jongens iets van die liefde hier te kunnen laten ervaren. Maar eigenlijk twijfel ik er niet aan dat dat gaat lukken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten