Kamikazefietstocht in Nepal!

Het is Nederlands bloed wat er stroomt door die aderen bij ons drie en dus staat er als een paal boven water dat er gefietst moet worden! Het is een soort onverwoestbare drang denk ik van de doorgewinterde Nederlander in het kwadraat. En in Nepal zijn ze daar natuurlijk ook allang al achter! Geen Nepalees die het in zijn hoofd haalt om door de verkeerschaos, vol kuil, gruis en uitlaatgas voor de lol gezellig fris en fruitig wat rond te gaan fietsen temidden van een grote mierenhoop van doldwaas claxonnerend volk. Dat doet alleen een Nederlander. Een echte Nederlander wordt gewoon heel blij van fietsen hoe,wat,waar dan ook. Dat gegeven hebben ze hier in Nepal business-technisch gezien flink benut! Van de prijs die je in Kathmandu moet betalen om 1dag op een fiets te mogen zitten, kun je in Nederland een week lang Terschelling in het rondte pendelen. Voor afdingen waren ze in dit geval compleet ongevoelig.
En teveel voor iets moeten betalen is voor een echte Hollander haast onmogelijk te verkroppen.
Hoe leuk is het dan dat je jongste telg het hem wel eventjes fixt. Sam had namelijk na een paar weken Nepal een netwerk opgebouwd waar een gemiddeld mens een jaar of drie over doet zo ongeveer.
Wat betreft gevalletje ' fiets' vroeg Sam de 20 jarige Bimal om hulp. Bimal ging strak in de actie voor ons en nog geen vijf minuten later stonden wij stralend op straat met drie keke mountainbikes voor de helft van het gangbare bedrag. De Giant- bikes van de heren waren splinternieuw en hingen nog in de rekken gehuld in plastic en karton. Geheel op Nepalese wijze werd er zo slordigjes hier en daar wat plastic afgerukt maar vonden ze het daar bij die fietsentoco al snel welletjes. En zo fietsen Tim en Sam die dag Kathmandu vallei in het rond met van alles aan bungelende kaartjes, stroken karton en slierten plastic wapperend aan hun fiets. Heel apart! Van Willem, mountainbikegod alhier in Nepal ( van Nederlands komaf uiteraard) lenen we een perfecte routekaart. Hetgeen volstrekt geen overbodige luxe is aangezien ik twee zonen heb met van dat manachtigs als ' ik ga echt nog liever dood dan dat ik de weg vraag'!
Vanaf het fietsverhuurpunt, midden in Kathmandu stappen we mateloos optimistisch direct op onze MTB's om onze tocht te starten. Ik kan je vertellen: dit vraagt om een uitermate hoogontwikkeld vermogen qua motoriek,evenwicht, coördinatie en concentratie.
Een riksja ontwijken op rechts, direct links om een kleedje met wortel en ui heen fietsen. Plots remmen voor een overstekende koe, zigzaggen tussen grote stapels rijstemmertjes en hoog opgestapelde linzenpotten heen. Rechts om een slapende hond heen fietsen, nog net op tijd uitwijken voor een lijmsnuivend straatschooiertje welke zo ongeveer de spaken inrent om even paar roepies te komen lospeuteren.
Uiteraard hebben de boys en ik verkeerssituatie Nepal al lang en breed onder de loep genomen en geanalyseerd. Op het eerste gezicht kun je namelijk alleen maar denken..wat een wanhopig dramatisch staaltje mega onveilige verkeerschaos! Maar deze verkeerssituatie heeft ook een heel ander gezicht. Iedereen die hier aan het verkeer deelneemt is namelijk 100 % geconcentreerd. Je kunt het je absoluut niet permitteren om ook maar voor een splitsecond met andere dingen bezig te zijn dan heel bewust deelnemen aan het verkeer.
Ik bedoel..wees nou eerlijk...in Nederland raak je toch eigenlijk ronduit verveeld van het buitensporig overmatig tot in de puntjes doorgevoerde georganiseerde verkeer?! Dodelijk saai toch eigenlijk? Ik bedoel...dan ga je toch vanzelf zoeken naar leuke spannende en nuttige bezigheden om het geheel een beetje op te leuken tijdens het autorijden, toch? Smsen, boeiend muziekje erbij, swingen achter het stuur, puistjes uitknijpen voor de achteruitkijkspiegel...dat werk! Goed, ik kan je vertellen dat 1 puisje de kop indrukken tijdens het rijden hier in Nepal zorgt voor minimaal 1dooie hond onder je linkervoorwiel en een gecrashte riksja in je rechterzijvleugel.
Hoe dan ook, heel vreemd was het niet dat Tim, Sam en ik elkaar na niet meer dan 2 minuten fietsen door Kathmandu al compleet uit het oog waren verloren. En het, zonder overdrijven, bijna een uur duurde voor we weer met elkaar waren verenigd.
Maar toen kon ons fietsfeestje dan ook echt van start gaan.
Via heuvels en dalen en een geweldig netwerk van vage zanderige straatjes hobbelen we achter elkaar aan en maken we een mooie rit buiten de chaos van de stad, in de rust van de vallei. We passeren talloze idyllische kleine dorpjes. Bezoeken Patan (aldus Laliptur in het Sanskriet) langs de Bagmati rivier. Via Gosha in oostelijke route over zand en kiezels door naar Bhaktapur met zijn rijke religieuze cultuur, een centrum vol spectaculaire tempels en altaren en een bont geheel aan houten huisjes in geheel eigen stijl. Op een dakterras in de zon aldaar genieten we aan smoezelige tafeltjes van mierzoete zompige Nepalese hapjes, wat het pas echt afmaakt!
Op de terugweg laveer ik op mijn MTB'tje door het verkeer alsof ik mijn levenslang niets anders heb gedaan.